โอ้อกเอ๋ย เคยเคียงข้าง นางหน่ายแหนง จำจนใจ ให้โหยหิว ร่วงโรยแรง กลับกลายแกล้ง แปลงเปลี่ยนเปลื้อง เรื่องรักเรา เหลือรำลึก นึกนิ่มนวล หวนหายหอม ตรึกตรองตรอม ย่อมเย็นเยียบ เงียบง่วงเหงา ลำลักลอบ ชอบเชิงชวน ยวนยั่วเย้า คลึงเคล้นเคล้า เจ้าจึงจาง หมางเมิดเมิน ของเก่าน่ะ