ซาตานร้องไห้
เอื้อมมือค่อย ๆ หยิบปากกา
สนทนากับตัวเอง
ขีดเขียนเพียรบรรเลง
กลับพบตัวเองยืนเดียวดาย
ท่ามกลางผู้คนมากหลายตา
กลับเว่หว้าไร้จุดหมาย
แต่ละคนผ่านไป ผ่านแล้วหาย
ที่จะข้างกายก้าวไปไม่มีเลย
ยกมือขึ้นปาดหน้า
กลับพบว่ามีหยาดน้ำ
ค่อย ๆ ใช้มือลูบคลำ
มันคือน้ำที่ไหลจากขอบตา
ความรู้สึกอบอุ่นที่เคยมี
กลับริบหรี่จนจางหาย
รอยยิ้มเริ่มกลับกลาย
เป็นความเศร้าใจในดวงตา
หยิบผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น
มันสั้น ๆ แต่มีค่า
ตรงกลางบอกทางมา
มีภาษาจารึกในความหมาย
บอกว่าเรารักกันจนวันตาย
อ่านแล้วใจหายถึงดวงกมล
..
ผ่านไปไม่กี่เพลา
สิ่งที่มีมากลับหมดหาย
ผู้คนที่ผ่านมาก็ผ่านไป
จะหาใครยั่งยืนไม่เห็นม
1213
2
0
หน้าส่วนตัว
