plaing_piu
ไกลสุดฟ้าล้าอกสะทกหนาว
ค่ำ..ดื่นดาวพราวพริบขลิบขอบฝัน
ดึก..เดือนวงทรงกลดงดงามงัน
ใจคน...รันทด..ทางเวิ้งว้างกระไร
ก่อนทิวาลาลับสดับโศลก
ฝากลมโบกรักลาคืนมาให้
คำนึงรอยอารมณ์พรมละไม
น้ำค้างหล่นพร่างในใจ...รัญจวน
ยิ่งใกล้เหมือนไกลกันนับวันห่าง
ความรักร่วมปักวาง..ทางผันผวน
สื่อความหมายร้ายความเห็นเป็นขบวน
มิใช่นวล....คนดีที่เคยเป็น
โพ้นฟ้ามืดมนเสมือนใครเลื่อนลอย..
เดือนคล้อยดาวพลอยพราก...มิอยากเห็น
รื่นทิวาราตรี..ที่ยากเย็น
นึกน่าน้ำตากระเด็น...ไม่เป็นจริง
หนาวจาก..ร้อนกรากกราย..ใจหายห่าง
หยดน้ำค้างกลางใจ..ให้.นานยิ่ง
รอยรำลึกดึกคืนใดใครแอบอิง
เก็บทุกสิ่งนิ่
2164
9
0
หน้าส่วนตัว
