พี่ดอกแก้ว
วันที่แดดแผดกล้าพาร้อนรุ่ม
ความเหนื่อยรุมกายแล้งแห้งระโหย
ยามเย็นย่ำคล้ำม่านราตรีโปรย
ความล้าโรยปิดทางขวางพลัง
แม้ยังไปไม่ถึงซึ่งจุดหมาย
เคยแพ้พ่ายขื่นขมไม่สมหวัง
ยังคงเดินต่อไปอย่างจริงจัง
ไม่หยุดยั้งรอยเท้าที่ก้าวเดิน
ผ่านทางโค้งมากมายมาหลายครั้ง
เกือบพลาดพลั้งร่วงหล่นบนเขาเขิน
ฝ่าพายุที่โหมพัดจัดเหลือเกิน
ร่องริ้วรอยยับเยินเกลื่อนผิวกาย
ผ่านร่มไม้ชายน้ำยามเหนื่อยอ่อน
ได้เอนกายพิงขอนผ่อนเส้นสาย
ตะวันยังเรืองรุ่งงามพุ่งพราย
รอก่อนนะ..ฉันหมายไปพบตะวัน
จะไปทาสีฟ้า..ให้ฟ้าสวย
จะวานลมให้ช่วยพัดความฝัน
จะไปช่วยสาดลำแสงสุริยัน
ให้โลกพลันงดงามด้วยความดี
1983
44
0
หน้าส่วนตัว
