แก้วประเสริฐ
รอยราตรีที่ฝังตรึง
เหลือบแลดูแผลนิดจิตใฝ่หวน
สิ่งนี้ชวนคำนึงถึงเบื้องหลัง
ฝังสัมผัสฝากไว้สู่ในภวังค์
มองกี่ครั้งยังระลึกตรึกใจจำ
โอ้ราตรีระยิบพร่างกลางพฤกษา
แสงจันทราทอระทึกนึกสิ่งล้ำ
กลิ่นราตรีโชยผกามาน้อมนำ
นึกถึงคำรำพันซึ้งถึงอารมณ์
อกไออุ่นหอมกรุ่นละมุนจิต
น้ำค้างติดแววงามตามเส้นผม
คืนนี้หนาวเคล้าแปลบแสบสายลม
หวามภิรมย์ชมเรือนร่างถูกฝังรอย
มองดูจันทร์วันเพ็ญเด่นเหนือเมฆ
เฉลาอเนกเฉกซ่านพล่านอกน้อย
สิ่งซึ้งหวานซ่านใจให้เลื่อนลอย
แสนรอคอยกลับคืนสิ่งตรึงตา
แม้นเจ็บปวดรวดร้าวยังเฝ้าสุข
ร่าเริงปลุกคลุกอยู่คู่หรรษา
เ
หน้าส่วนตัว
1178
19
0
