กระดาษบันทึกความทรงจำ เก็บงำไว้ทุกตัวอักษร เปิดอ่านในแต่ล่ะตอน ภาพสะท้อนย้อนกลับคืน ข้อความที่ตอกย้ำ หวานล้ำคำพันหมื่น แต่กลับต้องหยัดยืน กล้ำกลืนฝืนฝืดคอ คำลวงพ่วงคำลา ถ้อยวาจาน่าพะนอ น้ำตาไหลพร่าคลอ โอ้ละหนอคนหนอคน ไปเถอะผู้ประเสริฐ ไปเกินกลางเวหน ไปตามใจแห่งตน ไปให้พ้นคนสอพลอ...