..ฝนโปรยเม็ด..นอกหน้าต่าง ความเหน็บหนาวถูกจำวางไว้..นอกผ้าห่ม ไอเย็นยังซอนเซาะ..ในริ้วลม ฉันกอดเข่าเจ่าจม..ภายใต้ผ้าห่มผืนเดิม . ..ในห้องเล็ก..ริมหน้าต่าง ใต้ผ้าผืนบาง..ไม่มีไออุ่นเพิ่ม ความหนาวที่ดูจะทวี..มากกว่าเดิม แสงไฟแค่ริบหรี่คงไม่อาจเติม..อุ่นไปที่ต้องการ . ..ฝนซาเม็ด..นอกหน้าต่าง หมอกบาง-บาง ปกคลุม..นอกห้องฉัน หนาวเหน็บแค่กาย..แต่ข้างในกลับทรมาน หรือเพราะสิ่งที่ฉันต้องการ ไม่เป็นจริง .. จึงยิ่งร้าวรอน .