๏ กี่คืนแล้วที่เราหลงเฝ้ารอ ? จนพาลท้อจิตหมองแอบร้องไห้ เมื่อคนรักเหินห่างมาร้างไกล ยากทำใจยินยอมความตรอมตรม อยากจะถาม..สัญญามีค่าใด ? แล้วทำไมเราสะอื้นแสนขื่นขม โอ้ความรักเจ้าเอย..เคยชื่นชม กลับแล้งลมแตกต่างอย่างเคยเป็น ต้องกล้ำกลืนทรมานนานเท่าไร ? กว่าซาบซึ้งหัวใจบางใครเห็น หากรักเราด้อยค่าคราลำเค็ญ เราจักเร้นลี้ไกลโดยไม่คืน ยอมรับว่าหัวใจไร้แรงรอ เกินแข็งข้อในสาหัสสุดขัดขืน ในเมื่อรักแพ้พ่ายคล้ายพังครืน เรา