แก้วประเสริฐ
ดาวเฝ้าเคล้าเคียงเดือน
รักลอยวนพิมลร้างกลางเวหาส
ยุรยาตรเคลื่อนคล้อยคอยเดือนฉาย
สู่เวิ้งว้างกลางหาวพราวเพริศพราย
สิ่งพรรณรายในห้วงล่วงเชยชม
วิมานฝันสรรค์เพ้อละเมอสวรรค์
เฝ้าผูกพันฉันท์ใดใคร่เหมาะสม
หยาดสายทิพย์แห่งนวลชวนภิรมย์
วิจิตรพรหมเพริศพราวราวพิสดาร
งามแสงเดือนเลื่อนลอยคล้อยทุกสิ่ง
หวานเคยอิงพิงแนบแอบสุขสันต์
ประกายพรึกแสงแห่งดาวเฝ้าลนลาน
อุตส่าห์ขานสรรค์สร้างหวังสิ่งเดียว
สิ่งเหลือไว้ใคร่ครวญหวนความหลัง
เพียงพลาดพลั้งครั้งเดียวจึงหนีเลี้ยว
ม่านสัประยุทธ์หยุดรักหักจริงเจียว
มิได้เฉลียวเหนี่ยวรั้งหวังทบทวน
ใยแสงเดือนส่องสกาวพราว
หน้าส่วนตัว
1091
15
0
