ทรายกะทะเล
กุญแจสำคัญของการดำรงในชีวิต
คือการลิขิตให้อภัย ใครเสมอ
แต่เมื่อให้อภัยแล้วอภัเล่าเฝ้าละเมอ
ให้ปรนเปรอสิ่งที่สร้างมากลับทำลาย
ทำไม....ต้องทำลายฉันด้วยนะ
ช่วยปล่อยให้ฉันเป็นอิสระจะได้ไหม
ฉัเหมือนนกในกรง อยากตรงออกไป
ไม่มีวันให้อภัยเธออีกแล้ว เจ็ยปวดเหลือเกิน
ฉากที่เล่นละครกันอยู่
เธอไม่เคยที่จะเบื่อบ้างหรืออายเขิน
กลับไประบายให้คนอื่นฟังจนเพลิน
ฉันเหมือนเป้านิ่งให้เธอยิงลูกกระสุนจนตัวพลุน
ได้โปรดเปิดทางให้ฉัน
จะมากั้นฉันทำไม ในเมื่อเธอก็ฉุน
ทุกวันนี้เธอคบแต่คนพ่อหม้ายร้ายเป็นจุน
ให้ฉันหัวหมันเธอทำกับฉันทำไม
ลูกที่เกิดออกมา....
เธอก็รู้อยู่ว่าผ้าขาวใช่ไหม
เธอไปแต้มสีดำให
3175
1
0
หน้าส่วนตัว
