แว่วเพลงหนึ่งกินใจทำไหวหวั่น ว่าใจนั้นไม่มีมือเกินยื้อรัก เพราะอีกหนึ่งหัวใจใคร่อยากพัก เหน็ดเหนื่อยนักใจบินไปไม่กลับมา ทั้งคำพูดท่าทางยากขวางกั้น วอนเธอหันปรับเข้าใจไม่ถือสา รู้ทั้งรู้คงพบเพียงเสียงน้ำตา ที่มันซัดมันซาอาบแก้มตน หมดแล้วหมดเรี่ยวแรงแข่งรักเขา จำทิ้งเศร้าถึงท้อไปก็ไร้ผล สำนึกได้รู้ตอกย้ำนำกมล ขอเป็นคนรักเธอเสมอไป บทเพลงเศร้าคละทุกข์ทนปนรอยแผล นำยาแก้อาจมิลดหมดหม่นไหม้ จากวันนี้ชี้ตนคิดพิชิตใจ หวังจะใฝ่เก็บเรื่องเราตราบเท่านาน