แก้วประเสริฐ
* สิ่งที่ฉันรอคอย *
* แสนเสียดายในสิ่งเฝ้าอิงรัก
ยามหวนกลับพิงพักจะมักหา
สำเนียงถ้อยร้อยคำเคยนำมา
ล้วนเจรจาหวานหูมิรู้โรย
กุหลาบรักครั้งอยู่ก้านชูดอก
เมื่อตัดออกจากต้นดูแห้งโหย
ดั่งพื้นแล้งแห่งดินสิ้นฝนโปรย
จะลาโรยเหี่ยวแห้งดุจแฝงใจ
เมื่อชูช่อล้อภุมรินกลิ่นหอมหวน
ยามอบอวลล้วนสิ่งแสนสดใส
กลีบเกสรก้านดอกทั้งขอบใบ
สร้างไฉไลในหมู่ผู้หมายปอง
ตะวันแสงสีสรรค์พลันโรยอ่อน
ดวงจันทร์อ้อนอาวรณ์ผ่อนสนอง
มอบทุกสิ่งไว้อิงใจหมายครอง
แม่นวลน้องฝากไว้ในสุริยคราส
ด้วยที่หวังรอคอยอ่อนด้อยยิ่ง
มิอาจเฝ้าพักพิงล้วนสิ่งอนาถ
พิลาสรักครั้งนี้คล้ายดังคราด
หน้าส่วนตัว
1264
22
0
