อินสวน
ได้อ่านถ้อยร้อยรักในอักษร
ให้สะท้อนฟุ้งซ่านเพราะหวานไหว
กลัวจะตกเล่ห์ลวงพวงมาลัย
ของฅนไกลล้านนาที่มาลวง
ดอกชมพูภูคาฤๅมาโน้ม
กิ่งพะโยมจากแดนถิ่นแมนสรวง
กลัวจะหว่านน้ำคำให้ช้ำทรวง
แค่เพียงช่วงชั่วคราวให้ราวราน
ธรรมดาประสาคราแรกรัก
น้ำต้มผักที่ขมชมว่าหวาน
จะกี่หมื่นพันอ้อยร้อยน้ำตาล
ก็แพ้พาลหวานหมดสิ้นรสไป
โอ้พ่อดอกภูคาอย่ารักเร่
หากรักง่ายถ่ายเทคงหมองไหม้
ดอกโสนบานเช้าจะร้าวใจ
ขอฅนไกลเมตตาได้ปราณี
(จากลุ่มเจ้าพระยา)
ทบทวนถ้อยร้อยคำลำนำกล่าว
ถึงเรื่องราวเกี่ยวข้องน้องและพี่
ต่างอาทรอ่อนไหวในไมตรี
ปรารถนาดีแก่กันสร้างฝันงาม
หน้าส่วนตัว
1046
5
0
