เพียงแผ่วพลิ้วใบไม้ปลิวลิ่วลอยเลื่อน ละลิ่วเลือนลาลับไกลใจสุดหมอง คิดครวญคร่ำคำนึงถึงคนเคียงครอง เคยหมายปองจักครองคู่ชู้ภิรมย์ ด้วยภาระอันมากมายหลายหลากสรรพ์ ต้องฝ่าฟันอุปสรรคให้รักสม เพื่อสองเราได้ร่วมเรียงเคียงคู่ชม จะตรอมตรมไปใยเจ้าเฝ้ารอวัน ณ วันหนึ่งพี่ต้องเอื้อมให้ถึงเจ้า อดทนเฝ้ารอเถิดหนาอย่าโศกศัลย์ ถึงวันนี้พี่ร้างไปไม่นานพลัน กลับรับขวัญน้องปองรักภักดีนาง รักเธอเสมอ หญิงรพี
987
3
0
หน้าส่วนตัว
