แสงแขเปล่งรัศมีฤดีแก้ว ลาลับแล้วแจวจากพรากความฝัน ตะวันแกร่งแข่งแขไล่นวลจันทร์ ขวัญชีวันพลันเศร้าเหงาจับใจ อยากนั่งเคียงเรียงร้อยถ้อยคำหวาน ชมสายธารชมแสงจันทร์ฝันสดใส ชมหมู่ดาวที่พราวฟ้าอยู่ไกลไกล ระยิบยับแวววับไวประกายดวง สัมผัสเบาเพียงเงามัวสลัวแสง ร่างไร้แรงแฝงทุกข์ใจในห่วงหวง รักคิดถึงซึ้งเดียวดาวเหมือนว่าลวง คนที่ห่วงหมดห้วงใจอยู่ไหนเอย.... ไม่ส่งข่าวราวกับว่าลาเลยลับ เหงาเพียรจับสดับจิตคิดเฉลย หรือเธอลืมคำว่า"เรา"ที่เคยเคย ลืมคำเอ่ยว่า "รัก" หักดวงมาลย์
1207
10
0
หน้าส่วนตัว
