วฤก
กาพย์ฉบัง ๑๖
๏ เดินหลงพงลึกนึกเปลี่ยว.........................ไร้คู่อยู่เดียว
เศร้าเซียวเสียวจิตคิดทวน ๚
๏ ที่เจ็บเหน็บหนาวร้าวครวญ......................ร่ำไรไห้หวน
หานวลป่วนปร่าจาบัลย์ ๚
๏ นกเขาเคล้าคู่คูขัน...................................จุ๊กกรูกู่กัน
เสียงลั่นสนั่นก้องท้องไพร ๚
๏ เฝ้าถนอมกล่อมชู้คู่ใจ...............................ผกผินบินไป
ทางไกลใจอยู่คู่กาย ๚
๏ โอ้เราเล่าไฉนใจหาย...............................โดดเดี่ยวเดียวดาย
วอดวายพ่ายหลงดงดอน ๚
๏ ราวขมิ้นบินเร่พนจร................................ไร้คู่อยู่คอน
อกสะท้อนนอนหนาวร้าวทรวง ๚
๏ เดินหลงพงลึกดึกล่วง.......
719
3
0
หน้าส่วนตัว
