ตะวัน
(1) ทุ่งกว้าง...
ก้อนเมฆดูเงียบๆ
ท้องฟ้าก็เรียบๆเหมือนวันก่อนๆ
อากาศหนาวๆท่ามกลางความยืดยาวของบทละคอน
ยังเติมเต็มความไหวอ่อนให้กับบางตอนของหัวใจ
กระดาษเก่าๆ
กับข้อความว่างเปล่าบทสุดท้าย
ความฝันหวานๆในห้วงกาลแห่งโลกนิยาย
ยังเติมเต็มความเดียวดายให้โลกความจริง
บทเพลงเดิมๆ
กับหัวใจดวงเดิมที่เริ่มหยุดนิ่ง
มีเพียงหยดน้ำใสๆ...ที่ยังคงไหลมาให้แอบอิง
ทั้งๆที่นานแล้ว...ที่ทุกสิ่ง...มันเปลี่ยนไป
ความฝันล้าๆ
ในดวงตาที่เลื่อนลอยอ่อนไหว
เธอคงมองเห็นมัน...จากที่แห่งนั้นที่ไกลแสนไกล
และรับรู้มาเสมอว่ามีใคร...ที่ยังทำใจไม่ได้สักที
พื้นที่แห่งนั้น...
คงมีอิสระให้เธอฝันได้เต็มที่
ที่จร
840
1
0
หน้าส่วนตัว
