ปลายอ้อ
แสงสะท้อนจากผิวน้ำยามมืดฟ้า
เงาจันทราเหมือนอ่อนแรงแสร้งอ่อนไหว
น้ำปริ่มๆที่กระเพื่อมเรื่อยๆไป
ดั่งหัวใจที่โอนอ่อนร้อนโรยรา
นวลจันทร์ส่องรองผืนน้ำยามราตรี ...
กับหนึ่งใจที่คงมีแต่อ่อนล้า
รอไอแดดของอีกวันพลันไกลตา
ใจรอคอยหงอยยิ่งกว่าท่าแสงจันทร์
คืนเดือนเพ็ญยังแลเห็นน้ำสั่นไหว
และหัวใจที่ร้อนไร้ใครเคียงฝัน
ยังคงเฝ้าคงรอคอยใต้ร่มจันทร์
ยังคงรอสักวันพลันเป็นจริง
วงน้ำวนเหมือนบางคนที่ร้าวไหว
สายน้ำใสคล้ายหัวใจแสนอ่อนล้า
แสงแรมจันทร์ดุจวันใครได้ไกลตา
โปรยแดดจ้าคือเวลาฟ้าคลี่คลาย
หากต้องรอต้องนับเดือนสาดแสงส่อง
หากต้องคอยเฝ้ามองจันทร์หมองไหม้
หากต้องคอยสะท้านน้ำช้ำหัวใจ
คงขอลาเงาจั
958
1
0
หน้าส่วนตัว
