หน้าส่วนตัว
บันทึกแห่งการเดินทางได้เริ่มต้น
ผ่านปลายฤดูฝนล่วงสู่ต้นฤดูหนาว
ถนนลาดยางสายนั้นยังทอดยาว
ใบไม้แห้งปลิวร่วงกราวสู่พื้นดิน
ลมหายใจดังไอหมอกที่พวยพุ่ง
ดอกไม้ป่าส่งกลิ่นคลุ้งตามซอกหิน
ลมพัดมาพาหัวใจให้โบยบิน
ฝูงนกกาเจ้าโผผินสู่หนใด
สีขาวขุ่นของทะเลหมอกตรงเบื้องหน้า
แว่วนกป่าส่งเสียงมาจากทิศไหน
แสงตะวันลับฟ้าพาความคิดถึงสู่ใจ
วันนี้ฉันไม่มีใคร....คิดถึงลมหายใจของเธอ
1468
1
0
