เรไร , ขลุ่ยหลิบ
นภาภางค์ พร่างพราย ประกายวับ
ดาวประดับ เดือนเหลื่อมเรื่อ เหนือสิงขร
ปฐพี เลือนลาง ทางสัญจร
ลมโชยอ่อน พัดพราว หนาวอุรา
จันทร์ครึ่งดวงลอยคว้างอยู่กลางหน
ฟ้าสีหม่นดูเหงาเศร้าหนักหนา
เสียงพฤกษาแว่วดังรำพันมา
โอ้ตัวข้าไยเหงาเปล่าเปลี่ยวนัก
เหมือนหลับตา ท่ามกลาง ความมืดมิด
ดังดวงจิต หาแสงมอง ของความรัก
แต่มืดบอด อดสู มิรู้จัก
ไม่พบพักตร์ ห่างหาย ไปทุกที
อยู่ ณ หนแห่งใดดวงใจเอ๋ย
ไยเมินเฉยจากจางร้างหลีกหนี
คร่ำครวญหาทุกทิวาทุกราตรี
ทุกข์ถมทับนับทวีฤดีตรม
อีกกี่กาล ผ่านพ้น เที่ยวค้นหา
ดินกลบหน้า เมื่อใด ได้สุขสม
ระเริงรื่น สิ่งสุดท้าย หมายภิรมย์
สิ้นขื่นขม สิ้นตรอมตรม สิ้นล
1170
8
0
หน้าส่วนตัว
