ธรรม ทัพบูรพา
หลายคนต่างเกรงกลัวในความจริง
กลัวสังคมทอดทิ้งไว้ข้างหลัง
กลัววิมานงดงามจะครืนพัง
หากไม่กราบของขลังค์เป็นครั้งครา
คนจุดไฟกลางกองสำลีแห้ง
ไฟก็ลามลุกแดงไหม้แข้งขา
เป็นคนโง่จุดไฟไม่พิจารณา
หรือความซื่อของขาไม่ก้าวไป
เพราะวางใจในฐานะสมควรมนุษย์
ขอบนิพพานก็เกินสุดจะเอื้อมไหว
ขอเพียงหนึ่งชีวิต-หนึ่งจิตใจ
กับภาวะภายในอันสมบูรณ์
ยามไม่มีแม้สิทธิ์เพียงจะคิด
เหมือนเอาถูกลบผิดเท่ากับสูญ
คือชีวิตกับชีวิตไม่เกื้อกูล
จะหาความสมดุลจากสิ่งใด
เรางดงามท่ามกลางสังคมเถื่อน
มีบางอย่างคอยเตือนอยู่ใช่ไหม
งานที่งามหมดจดจากจิตใจ
เหลือเวลาเท่าไร - ในสังคม
...................................
3512
9
0
หน้าส่วนตัว
