นัทนิตย์
สวัสดี...ดวงดาว
วันนี้ฟ้าพร่างพราวดาวไสว
เมฆหมอกคงหลบหนีไปแสนไกล
หลีกทางให้อีกสายลมแห่งฤดู
สยายดีไหม...ดวงดาว
ยามหลมหนาวพัดเยี่ยมยามความเป็นอยู่
นานมากแล้วเหมือนบ้านเธอปิดประตู
ฉันเฝ้าดูแต่ก็เห็นเป็นเมฆบัง
ฉันยินดีมาก...ดวงดาว
ที่ได้พบแสงสกาวเธออีกครั้ง
ได้สัมผัสแรงกะพริบระยิบยัง
ด้วยเรี่ยวแรงแห่งพลังความหวังเธอ
เธอรู้ไหม...ดวงดาว
วันนี้ฉันเจ็บร้าวจนพร่ำเพ้อ
ทรมานกับวิถีที่พบเจอ
กับฝันร้ายหลอนละเมอทุกค่ำคืน
ได้ยินบ้างไหม...ดวงดาว
ในบางคราวที่ฉันเผลอร่ำสะอื้น
หน้าซุกหมอนเพราะชอกช้ำสุดกล้ำกลืน
ไร้เรี่ยวแรงจะหยัดยืนเพราะบางคน
ดาวจ๋า...เขาจากฉันไปแล้ว
ไร้วี่แววจะหวนค
2505
5
0
หน้าส่วนตัว
