ถนนสายเก่า
มีนิทานมาเล่าให้ฟังอีแล้วค่ะ.....เป็นนิทานรักเศร้าๆ เขียนไว้นานแล้ว
ไม่มีโอกาสได้เอามาโพสท์สักที...........
วันที่นกพร้อมจะบิน
คงลืมแล้วต้นไม่ใหญ่ที่เคยเป็นถิ่นให้อาศัย
ลืมว่าใครเคยโอบกิ่งกว้างปกป้องจากพายุอ้างว้างที่พัดไกว
เป็นแหล่งหลบภัยด้วยกลัวเจ้านกจะบินต่อกลางพายุฝนไม่ไหว...ลำพัง
ต้นไม้ใหญ่ผูกพันด้วยหัวใจ
นกเห็นต้นไม่เป็นเพียงที่หลบภัยชั่วคราครั้ง
ทุกวันคืนที่ดูแล ผูกพันเป็นรักแท้จริงจัง
รากความรักได้ถูกฝังไปทั่วทั้งจิตใจ
แต่นก...ก็ยังคงเป็นนกของท้องฟ้า
ธรรมชาติของมันคือการกรีดปีกงามสง่า บนผืนฟ้ากว้างใหญ่
จึงยอมให้เธอโบยบินไปตามฝัน เพราะที่นั่นเธอจะสวยตลอดไป
มากก
1055
6
0
หน้าส่วนตัว
