เธอจะรู้บ้างไหมใครโศกเศร้า ทุกค่ำเช้ายังคิดถึงคะนึงหา ทุกชั่วโมงทุกนาที่ผ่านมา รู้ไหมว่าตัวเราเฝ้าห่วงใย เธอมีสุขทุกข์ฉันใด. . .หรือตายแล้ว ไร้วี่แววเงียบหายให้สงสัย เคยหยิบยื่นไมตรีมีน้ำใจ แล้วไฉนจึงลืมเลือนเหมือนไม่เคย หรือว่าเธอเบื่อคนจนคนไร้ค่า จึงหลบหน้าห่างเหินแสร้งเมินเฉย ลืมสัจจะลืมสัญญาไม่น่าเลย เพียงแต่เอ่ย. . .บอกเราก็เข้าใจ จึงขอคืนไมตรีอันมีค่า ที่อุตส่าห์อดออมถนอมไว้ ขอให้เราหมดภาระพันธะใจ สิ้นอาลัยผูกพันธ์. . .แต่วันนี้
690
1
0
หน้าส่วนตัว
