ดาวศรัทธา
คุยข้ามคืนฝืนนั่งริมฝั่งน้ำ
ไม่กรายกล้ำผิวกายสายสมร
เพียงพูดจาพาทีวจีวอน
ทุกบทตอนจดจำคอยย้ำเตือน
เพียงครั้งเดียววันเดียวค่ำคืนเดียว
แต่เศษเสี้ยวจับใจหาใครเหมือน
หลายสิบปีที่ห่างไม่จางเลือน
ยังมาเยือนรอยรักสลักใจ
รอยที่ผ่านคืนนั้นตะวันรุ่ง
วันที่มุ่งปรุงจิตพิสมัย
แผลสวาทบาดคารอยอาลัย
ครวญคิดไปใจจะขาดอยู่รอนรอน
รสรักที่มีทุกข์ทรมาน
แทบวายปราณผลาญกายเกินถ่ายถอน
คิดถึงรักรวยรินไม่กินนอน
เฝ้าอาวรณ์เวียนวนจนอ่อนใจ ...
" สายสวาท
ใจแทบขาดเมื่อยามคิดถึงเจ้า
ตั้งแต่ย่ำ สุริยน จนรุ่งเช้า
แสนจะเปล่าเปลี่ยวใจไม่นิทรา ......"