อยู่กับช่วง...เวลาแสนว้าเหว่ เหมือนกับเร่ร่อนไปไร้คนเห็น เหมือนหัวใจแหลกสิ้นกับสิ่งที่เป็น เหมือนไม่เห็นทางออกช่วยบอกที ทางแสนเปรี่ยวแสนคดลดเลี้ยวนัก ด้วย..สิ่งที่รักมาจากเหมือนพรากหนี หาไม่พบตัวตนเหลือไว้แต่รักและภักดี รอพบกัน ..อีกที..ในที่เหนือน กาลเวลา...