แก้วประเสริฐ
๐ หยาดน้ำตา ๐
..๏ สูงสุดแล้วหยั่งซึ้ง เด่นผอง ไขว่แฮ
ซุกซ่อนหวังใฝ่ปอง มากคว้า
ไพร่ดินสู่เรืองรอง ลืมหมด ต่ำนา
ใจจิตหวังเทียบฟ้า แผ่สร้างเรืองสนองฯ
..๏ แสงโชนลุกเผาไหม้ แดนดิน ท่วมนา
หวังเพื่อสร้างใหญ่จินต์ สุดสล้าง
มิมองเผ่าหยาดริน หยดก่อ พล่านเฮย
เดือนมืดตะวันร้าง เลือดล้นแผ่สยาม๚ะ๛
..๏ สูงสุดแล้วหยั่งซึ้งไผปองชน
ซ่อนซึ้งปนอาจเอื้อมเหลื่อมสนอง
กาดำคิดสู่หงส์ลืมพงศ์ครอง
สิ่งทั้งผองหวังเทียบเปรียบแมนฯ
..๏ ซ่อนซุกหวังไขว่คว้าเรืองรอง
สู่ลำยองสิ้นชายคล้ายหวงแหน
ลืมสิ้นจากดินใต้จากในแดน
สู่พลิกแกนไขว่คว้าหาสิ่งหมายฯ
..๏
หน้าส่วนตัว
1599
17
0
