หน้าขาวซีดคอเหวอะลึกเจียนขาด เลือดนั้นหยาดไหลย้อยราวห่าฝน เพียงเชือดเดียวไร้สิ้นเสียงเคยยล ให้มวลชนรู้ค่าเวลาเตือน ตางดงามนั้นถลนออกนอกเบ้า สงสารเจ้ามิรู้โดนหั่นเฉือน ถูกกระชากลากมาจากถิ่นเยือน ห่างแถวเถื่อนสู่แดนศิวิไลซ์ เจ้าตีปีกแรกต้นเจ้ายิ้มแย้ม ฟ้าคงแต้มต่อสุขสร้างโลกใส เจ้าวาดหวังคงดังก้องโลกไป เช้าวันใหม่สิ่งดีที่วางรอ