ม่านหมอกกอดรัตติกาล ยินเพลงขับขาน เพียงแว่วแผ่วผ่านได้ยิน ป่าลึกนึกภาพศิลปิน ร่วมคีตศิลป์ ในดินพนาป่าไพร นั่นคือหรีดหริ่งเรไร กู่ร้องก้องไพร ตามเนินไศลไพรวัน ยินท่วงทำนองสุขสันต์ บรรเลงร่วมกัน เสนาะเลาะผ่านโสตทรวง ดึกดื่นคืนนี้เลยล่วง สรรพสิ่งทั้งปวง นิทราลาแรมลงนอน เหลือเรานั่งมองจันทร มีเพื่อนเพลงกลอน ขับกล่อมในยามราตรี อยากหลับทอดถอนฤดี เพียงนิดพอมี เรี่ยวแรงแข่งท้าเวลา เร่งสานงานที่ค้างคา ให้ทันเวลา จนสุดกำลังที่มี อยากพ้นช่วงนี้ไปที โอ้...เอย ชีวี จะได้พักหลับเต็มตา