อินทรวิเชียร ๑๑ ธรรมหมายประจักษ์ขาน หิริผ่าน ณ แดนใด ทุกข์โศกวิโยคใจ บมิหมายจะแผ้วพาน มีความละอายบาป มละหยาบมิเจือจาน เว้นฆ่ามิประหาร ปรปราณละเว้นไป เว้นจากอทินนา และจะพามิสนใจ ทรัพย์สินสิของใคร บ่มิหมายจะโกงมา งดเว้นมุสาวาท ผรุวาทวาจา ส่อเสียดมินำพา จะละลามิกล่าวพลัน กล่าวคำวจีสัตย์ ปิยวัจน์จะสร้างสรรค์ กลมเกลียวและผูกพัน วจนั้นนะหมั่นตรอง