ลาแผ่นดินถิ่นใหญ่ไซบีเรีย เธออ่อนเปลี้ยเสียแรงแฝงอีกหน เมื่อลมหนาวยาวจัดพัดมากล้น ต้องจำทนขนไขมันพลันจากมา แม้ลำบากตรากตรำจำบินไป อพยพใหญ่ให้ใครเห็นเป็นวาสนา ต้องกล้ำกลืนฝืนเดินทางกลางนภา จวบจนกว่ามาถึงแดนแคว้นถิ่นไทย นี่แหละหนาปักษาน่าสรรเสริญ ต้องเผชิญเหินเวหาฟ้ากว้างใหญ่ ท่องราตรีมีดาวพราวพร่างไกล เพราะไว้ใจให้ดาราหาหนทาง เธอต้องเฝ้าเช้าจดค่ำย่ำหากิน เดินตามดินถิ่นทะเลเห่ไกลห่าง ฤดูร้อนย้อนมาถึงจึงลาร้าง อพยพห่างเดินทางลับกลับไซบีเรีย
340
0
0
หน้าส่วนตัว
