ตฤณ
บทที่ 2
ฉันรอซึ่งการติดต่อ หากแต่เขาเงียบหายไป และฉันเองก็ไม่อยากติดต่อไปก่อน จึงปล่อยหัวใจไว้อย่างนี้
ฉันรู้ตัวเองดีว่าเป็นได้แค่ไหน...
ทั้งหมดของหัวใจก็ไม่ได้เป็นเจ้าของ
เราเคยคบกันแล้วเธอก็บอกให้ปรองดอง
ในลักษณะพี่ชายและน้องสาวที่แสนดี
ฉันทนรับกับการตัดสินใจ...
คงเพราะไม่เห็นค่าอะไรถึงเฉยเมยได้ขนาดนี้
จึงเริ่มตระหนักได้ว่า ~รัก~ มากขึ้นทุกที
แม้ว่าพี่ชายที่แสนดีจะเก็บคำว่ารักที่มีไว้ในใจ
สัมผัสได้ว่าเธอก็รู้สึกเช่นกัน...
จึงทำหน้าที่รอคอยเส้นทางฝันด้วยหัวใจที่แจ่มใส
ไม่นานนักหรอกที่น้องสาวคนนี้ก็จะเป็นฝ่ายไป
ถ้าหากไม่แน่ใจ ในรักของพี่ชาย...
---*---
โง่..งี่เง่า..ท
955
8
0
หน้าส่วนตัว
