จรัล มโนเพ็ชร
อย่ากลับลืมคำเมื่อเธอย้ำสัญญา
อย่าเปลี่ยนวาจาเมื่อเวลาแปรเปลี่ยนไป
ให้เธอหมายมั่นคง..แล้วอย่าหลงไปเชื่อใคร
เดินทางไป..อย่าหวั่นไหวใครกางกั้น
มีดวงตะวันส่องเป็นแสงสีทอง
กระจ่างครรลองให้ใฝ่ปองและสร้างสรรค์
เมื่อดอกไม้แย้มบานให้คนหาญสู้ไม่หวั่น
เป็นรางวัลแด่ความฝันอันยิ่งใหญ่..ให้เธอ
บนทางเดินที่มีขวากหนาม
ถ้าเธอคร้ามถอยไปฉันคงเก้อ
ฉันยังพร้อมช่วยเธอเสมอ
เพียงตัวเธอ..ไม่หนีไปเสียก่อน
จะปลอบดวงใจให้เธอหายร้าวราน
จะเป็นสะพานให้เธอเดินไปแน่นอน
จะเป็นสายน้ำเย็นดับกระหายยามโหยอ่อน
คอยอวยพรให้เธอสมดังหวังได้..นิรันดร์
อีกหนึ่งบทพิสูจน์ความเป็นกวี..ของคนชื่อ จรัล