วิจิตรวาทะลักษณ์
เมื่อพายุโหมกระหน่ำเข้าซ้ำใส่
จนหัวใจเคยเข้มแข็งไร้แรงต้าน
ลมโหมหักทนทุกข์จนคลุกคลาน
ต้องซมซานโศกเศร้าอยู่เนานม
เมื่อน้ำตาเอ่อล้นจนท้นท่วม
แล้วไหลรวมเป็นสายธารสานสะสม
พัดเอาใจที่ล้มลุกทุกข์ระทม
ไปลอยลมกลางห้วงเห่ทะเลน้ำตา
ตะเกียกตะกายหมายหลุดพ้นวังวนน้ำ
แต่ความช้ำกลับฉุดดึงจึ่งจมหล้า
จมภวังค์วังวนปนน้ำตา
จนอ่อนหล้าร้องระโหยลงโรยแรง
หากไม่ได้น้ำใจในน้องพี่
มอบไมตรีโดยมิคิดระอิดแหนง
ยื่นมือช่วยโดยมิขังตั้งกำแพง
ยังแสดงน้ำใจส่งให้มา
ฉุดเอาร่างกลางวังวนที่ทนทุกข์
ให้ลองลุกลองชนอย่างคนกล้า
เมื่อกล้าทำต้องกล้าอยู่สู้ชะตา
ใครจะว่าจะเย้ยย่างช่างป
หน้าส่วนตัว
1226
6
0
