แสงตะวันเริ่มริบหรี่ลับขอบฟ้า กาลเวลาหมุนไปไม่หวนกลับ เศษเสี้ยวแสงแห่งสุรีห์วาวระยับ ดาวประดับขึ้นร้อยเรียงเคียงจันทรา ทอดตามองท้องนภาขอบฟ้ากว้าง ช่างอ้างว้างอยู่จับจิตคิดห่วงหา ถึงคนรักที่ห่างไกลสุดสายตา รอเวลารักรัญจวนและหวนคืน
582
0
0
หน้าส่วนตัว
