พุด
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song290.html
รักเอย
หอมพุดซ้อนหวานอวลในพรายฝน
การะเวกบ่มรินร่ำมากับฟ้าหนาว
หยาดน้ำค้างกลางใบบัวพลิกพริ้งพราว
ดูกับราวหยาดเพชรร่วงสู่ปวงใบ
ประดุจชีวีดั่งน้ำค้างรอระเหยหาย
ยามสุริยาฉายแสงส่องไสว
วูบมลายหายวับไร้รอยใด
คือสัจจะใจธรรมดาฝันนิรันดร์กาล
แลโลกก็ยังหมุนวนวัฏฏจักร
มาทายทักทุกข์สุขเศร้าซึ้งหวาน
มาบ่มเพาะเมล็ดฝันตราบชั่วกาล
เป็นตำนานแผ่นดินตราบสิ้นใจ
เลือกโลกไหนเล่าหนอจิตมนุษย์
ให้พิสุทธิ์ผ่องแผ้วดั่งแก้วใส
โลกธรรมโลกทองโลกศิวิไลซ์
ขึ้นกับใจใครสร้างบุญ..เป็นทุนทาง..
โลกแห่งรักคือทุกข์ใช่ไหมเล่า
แล้วไยเจ้ายังปองหม่นหมอง
1159
4
0
หน้าส่วนตัว
