โอเลี้ยง
ให้ห่วงหวงหาใครคนเคยใคร่
เหินห่างหายไห้โหยครวญใฝ่ถึง
ทุกท่วงท่าท้อแท้ร่ำรำพึง
ทนทุกข์ท่วมทับอึ้งเศร้าวุ่นวาย
เหม่อหม่นหมองหมายรู้เขาไปไหน
เหมือนหมกไหม้มอดม้วยใจสลาย
ราวรับร้าวลูบจิตระรุ่มกาย
ลุกลนร่ายร่ำหวังหาเจอะเจอ
ติดตรอมตรมตักทุกข์ยามเขาจาก
ตามไต่แตะตอมพรากให้หวนเหม่อ
แค่เขาคล้อยคลุ้มคลั่งเฝ้าละเมอ
ครางคร่ำครวญคล้ายเผลอเดินหลงทาง
หมั่นเมียงมองเมื่อยตาก็นั่งพร่ำ
ไม่มีเมินมาย้ำว่าคิดห่าง
ภาพพบพานพาหวังจนครวญคราง
พล่ามเพ้อพลางพ้อถามเมื่อไรมา
ร่ำลาลับเลือนห่างกับคนฝัน
ร่ายร่ำรอนร้องรั้นดื้อจะหา
ลับเลือนแล้วรำพันท่ามเหว่ว้า
เราร่ำลาราวกายไร้วิญญาณ
1245
1
0
หน้าส่วนตัว
