ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ
สุขที่เกินกว่า
ภาวนาสมาธิ
เจริญสติลมหายใจ
รับรู้อนูกาย
จดจ่อหมายไว้มั่นคง
จิตห่มลมหายใจ
สังเกตุได้ใดดำรง
เรือนร่างที่วางปลง
สำหรับรู้ลมหายใจ
เกิดว่างยิ่งกว่าว่าง
จิตตกค้างค่อยห่างหาย
ล้วนมีล้วนหนีไป
กายและจิตอนิจจัง
ทุกขะเวทนา
กับกายามีมาบ้าง
เกิดขึ้นจนฝืนคราง
ขณะหนึ่งจึงดับลง
เห็นงามกามโศก
บริโภคกิเลสหลง
วันวานกามดำรง
วันนี้ปลงจึงสุขจริง
สังเกตุกิเลสนับ
ที่จดจับสรรพสิ่ง
สงบสงบนิ่ง
จิตกิเลสก็อ่อนแรง
เหมื่อนนั่งอย่างโดดเดี่ยว
ในโลกเปลี่ยวอันสวยแสง
รสธรรมล้ำแสดง
ก็เป็นสุขทุกอนู
พุทโธละรึกพุทธ
บริสุทธิ์กำหนดอยู่
หายใจหมายใจดู
ใจและจิตคิดอะไร
อาณา
1468
2
0
หน้าส่วนตัว
