พุด
พระพิรุณพร่างสายหมายสอนโศก
ให้กับโลกเรียนรู้ฤดูฝัน
ว่าเพลงฝนหล่นลาอาลัยวัน
เสมือนขวัญรอใครพรากทุกฉากตอน
หลับตาเฝ้าตามดูในรู้สึก
เงียบล้ำลึกฟังเสียงวสันต์สอน
แม้นดายเดียวลำพังนิรันดร
ใจดวงอรชรเงียบงามยามสนธยา
สายฝนเฝ้าครวญคร่ำร่ำแด่โลก
วิปโยคสังเวยชนทุกข์ทั่วหล้า
ด้วยดวงใจมืดดำจึงเหว่ว้า
รินน้ำตาบูชาแม่พระธรณี
ดังสายธารจากสวรรค์สรวง
พรายร่วงราวเพชรมณีศรี
มิสิ้นรักฝากงามให้ทุกชีวี
สร้างความดีพลีฝากไว้ก่อนสายเกิน...!
...........................
ทรุดตัวนั่งนิ่งนิ่ง..ณ..ที่เก่า
กับเก้าอี้เหงาสีแดงในแสงฝัน
ฟังเสียงฝนกระซิบรำพึงรำพัน
ฟ้าไร้จันทร์ขวัญไ