กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วแผ่วลมหนาว ตอนราวราวเดือนตุลาคว้าผ้าห่ม ใส่เสื้อหนาขาสวมสอดกอดกันกลม สุดขื่นขมพรมน้ำกันสั่นระรัว มาวันนี้พฤษจิกาอากาศร้อน ยิ่งกว่าตอนเมษาพาส่ายหัว อากาศแห้งแห่งหน้าหนาวเผารอบตัว หน้ามืดมัวทั่วหน้ากันฉันเป็นลม ฟ้าสลัวมืดมัวทั่วพื้นที่ เหมือนจะมีฝนตกใหญ่ให้สาสม แต่ฟ้ากลับสว่างเสียระเหี่ยตรม เสียอารมณ์ระทมร้อนนอนซมยาว มันยังไงหน้าหนาวกลายเป็นหน้าร้อน สุดสะท้อนหน้าฝนกลายเป็นหน้าหนาว หน้าร้อนกลายเป็นหน้าฝนทนทุกคราว เป็นเรื่องราวโลกเปลี่ยนไปให้ปรับตัว