เด็กตัวน้อยด้อยนักกับเดียงสา ซ้ำวาจาไม่เพราะเสนาะหู ผิดถูกไม่เคยรู้ว่าเป็นครู เพราะว่าดูไม่ออกไม่บอกใคร วัยของเจ้าเลยผ่านตามเวลา ใจแขนขาแข็งแกร่งแรงยิ่งใหญ่ เรียน เล่น รัก ชักพา ว่ากันไป ก้าวสู่ฝันที่ใฝ่ไม่ไกลเกิน มาวันนี้จึงรู้ว่าครูนั้น เฝ้ารำพันสอนสั่งไม่ห่างเหิน ขู่ตะคอกหยอกล้อพอกระเทิน แต่ไม่เมินเกินใครใช่แล้วครู ศิษย์เรียนรู้เพราะครูนั้นสอนสั่ง ส่งถึงฝั่งแห่งชัยใครก็รู้ ขอรำลึกนึกถึงผู้เป็นครู จากเด็กน้อยกตัญญูรู้คุณคน
1498
12
0
หน้าส่วนตัว
