เกิดมาดำ...ทำพรือได้
ใบไม้เเล้งแห้งเหี่ยวคาเรียวก้าน
เปลี่ยนเขียวเป็นน้ำตาลผ่านเเดดฝน
มิอาจต้านลมพัดหยัดยืนตน
ปล่อยตัวหล่นดิ่งดับซบกับดิน
เหลือต้นไม้ใบร่วงประท้วงฟ้า
ที่หลงลืมสัญญาสัจจาสิ้น
เคยยื่นหยาดฝนพร่ำชื่นฉ่ำริน
กระทั่งหินซึมซับค่าความอารี
บัดนี้โลกทั้งโลกนอนโศกเศร้า
หวาดกลัวความร้อนเร่าเข้าแทนที่
ระเเวงความทุกข์ยากที่มากมี
กังวลวันพรุ่งนี้ที่กรายมา
ฟ้าโต้ตอบข้อกล่าวหาสารพัด
ตนมิลืมคำสัตย์จรัสค่า
เเต่น้ำมือคือทางสร้างน้ำตา
กงกรรมย่อมห้อมหาถ้าก่อเวร
มนุษย์คือมือปืนโหดล้างโคตรป่า
ความสมดุลแห่งชีวาถูกฆ่าเข่น
ความถูกต้องเอนเอียงจนเบี่ยงเบน
กฎและเกณฑ์ถูกฆ่าอย่างทารุณ
สิ่งเเวดล้อมเป็น
1234
0
0
หน้าส่วนตัว
