ฉันเห็นภาพเธอเลือนลาง
เหมือนสายใยบางๆกั้นอยู่
เหตุผลฉันเองก็น่าจะรู้
ว่าสิ่งที่เห็นอยู่ก็แค่เงา
เพียงใบไม้ต้องผืนน้ำ
ภาพที่เห็นเพียงเลือนลางของเขา
ก็เลือนหายไปไม่มีแม้เงา
คงเหลือความเศร้าของคนเฝ้ามอง
ฉันคงทำได้เพียงเท่านี้
แค่มองเธอคนดีไม่อาจจับต้อง
ภาพของเธอเป็นเงาบนน้ำไม่ฉันมอง
ไม่อาจเป็นเจ้าของได้แค่มองไกลๆ