นกขมิ้น
เจ้านกขมิ้นเหลืองอ่อน เจ้าบินร่อนมาแต่เช้า
จนยามสายบ่ายเข้า ไม่รู้ว่าเจ้าจะไปไหน
เจ้าบินเดียวเดี่ยวโดด เจ้าบินโลดไร้คู่
เห็นเขาบินมาเป็นหมู่ เจ้าแลดูแล้วถอนใจ
ตะวันรอนอ่อนแสง เจ้าอ่อนแรงปีกล้า
ค่ำนี้นอนชายป่า แล้วค่ำหน้าจะนอนไหน
ไม่มีรังไม่มีเรือน ไม่มีเพื่อนพักพิง
มีแต่อ้อมไม้อิง ฟังหรีดหริ่งเรไร
หนาวน้ำค้างกลางฟ้า หนาวน้ำตากลางดึก
ทั้งหนาวลมพรมพฤกษ์ มันหนาวลึกลึกกลางใจ
เจ้านกขมิ้น