หน้าส่วนตัว
ค่ำคืน
ดึกดื่นค่ำคืนทุกทิศ
มืดมิดสีดำคล้ำทั่ว
ฟ้ามืดดินเงียบรอบตัว
แมงไม้เมามัวร้องระงม
ดาวหม่นส่องแสงริบหรี่
ปฐพีวังเวงผสม
หมอกเหมยน้ำค้างพร่างพรม
ไร้ลมแรงพัดกวัดไกว
เสียงเกราะเคาะดังฟังแว่ว
ดึกแล้วผู้คนหลับใหล
วัวควายฟืดฟาดหายใจ
เรไรกรีดเสียงเพียงเพลง
วิญญาณสรรพสัตว์ลอยล่อง
เที่ยวท่องนภารีบเร่ง
จิตสำนึกไร้ร่างตัวเอง
ใฝ่ฝันบรรเลงเป็นไป
หอมกลิ่นความตายส่ำสัตว์
ถึงคราวิบัติฤๅไฉน
โลกสูญทุกสิ่งบรรลัย
เพราะไร้หนทางเยียวยา
สุรศรี
1506
1
0
