อักขระ อักษรศรัทธ์
กลอนหก
๏ ยังมีนกไพรตัวหนึ่ง
สวยซึ้งปีกเจ้าเงารุ้ง
ถูกขังดาลกรงดงกรุง
แลรุ่งบุหรงกรงทอง
๏ นายคือเศรษฐีเงินล้น
เปรอปรนเม็ดธัญสรรค์สนอง
เช้าอาบสูรย์คำลำยอง
เย็นแขวนกรงทองห้องแอร์
๏ แขกไปใครมาชมชื่น
นกใดไหนอื่นงามแพ้
นายมากภาคภูมิใจแฮ
ยิ้มแปล้ฟันทองส่องนัยน์
๏ หากเจ้าวิหคนกน้อย
จับคอนละห้อยโหยไห้
ถูกพรากถิ่นพฤกษ์ลึกไพร
คลาไคลฝูงรอบครอบครัว
๏ วันหนึ่งนายเปิดกรงกาญจน์
เพื่อเติมอาหารน้ำทั่ว
นกไพรได้ทีดีดตัว
ปีกรัวตัวหลุดกรงกรรม
๏ ตะเกียกตะกายป่ายขวิด
รอบห้องเนรมิตรวิจิตรล้ำ
นายตื่นคว้าไม้ไล่ตำ
โดนปีกตกคว่ำกลางพรม
๏ นกไพรปีกซ้นรนรุก
ถูกขังเจ่าจุกทุกข์ถม
ปีกรุ้ง
2085
5
0
หน้าส่วนตัว
