เมื่อหมดสิ้นเยื่อใยในรักแล้ว ดุจดังแก้วแตกกระจายลายร้าวฉาน อยู่ใกล้กันก็ยิ่งทุกข์ทรมาน ยากประสานรอยร้าวให้คร้าวคืน ลืมให้สิ้นวันเวลาคราร่วมฝัน ลบร่องรอยสุขสันต์แม้สุดฝืน ลืมเสียเถิดสัญญาใจไม่กลับคืน ลบร่องรอยขมขื่นด้วยน้ำตา อย่าทอดวันเวลาให้ช้าล่วง อย่าทอดบ่วงลวงรักเสน่หา อย่าหันหลังกลับมาเห็นหยาดน้ำตา อย่าสงสารจนมิกล้าจะจากไป แผลในใจที่ฝากไว้จะรับฝาก จะดูแลมิให้พรากลบเลือนหาย ให้เป็นดั่งอนุสรณ์ไม่คลอนคลาย ว่าครั้งหนึ่งใจสลายเพราะคนลวง
846
6
0
หน้าส่วนตัว
