ละเมอ
ฉัน....หลงรักตะวัน
แผดแสงแรงกล้าหาความหมาย
หล่อเลี้ยงสรรพสิ่งมิเว้นวาย
มีเส้นสายลำแสงร้อนแรงรุม
เขา...ผู้เหมือนตะวัน
แกร่งกล้าท้าทันความดีชั่ว
อ้อมแขนแกร่งป้องปกจากความกลัว
มืดสลัวรัวรางไม่ห่างไกล
หากแต่.....
แสงตะวันนั้นจัดจ้า
เหนื่อยล้าเกินแรงต้านทานไหว
ลำแสงแผดเผาทุกสิ่งไป
หม่นไหม้มอดม้วยใต้เงาเธอ
ฉัน...หลงใหลแสงจันทร์
ใฝ่ฝันสีสันอันนวลสวย
หลงเสน่ห์นวลจันทร์จรุงจรวย
ละอองสวยละออแสงละมุนตา
เขา...ผู้เหมือนแสงจันทร์
อ่อนโยนบอบบางเย็นยะยั่ว
แสงจันทร์แสนงาม...ใจขามกลัว
หลงใหลเมามัว...มนตร์แสงจันทร์
หากแต่...
แสงจันทร์นั้นอ่อนแสง
ไร้ซึ่งกำลังแรงปกป้องฉัน
ยังต้องพ
1052
2
0
หน้าส่วนตัว
