อัลมิตรา
..๏ จากเปล่าเปลี่ยวเดียวดายไร้ความหวัง
อุปมาดั่งไม้เดี่ยวที่เหี่ยวแห้ง
ต้นโคลงคลอนอ่อนไหวไร้เรี่ยวแรง
กิ่งก้านใบไกวแกว่งตามแรงลม
ทนเหน็บหนาวร้าวระทมด้วยลมพัด
กิ่งสะท้านก้านสะบัดอุธัจประสม
ครั้นแกว่งกวัดขัดขวางอย่างตรอมตรม
ต้นระบมดุจทรมานทั้งก้านใบ
ตราบลมอุ่นละมุนมานแผ่วผ่านเอื้อ
ดั่งจุนเจือมอบพลังความหวังให้
กิ่งที่แห้งแปลงเป็นงามล้ำพิไล
เคยสั่นไหวพลันตระหง่านกิ่งก้านงาม
หลากน้ำใจไมตรีที่มอบให้
มากเยื่อใยผูกพันคอยหมั่นถาม
ถึงอ่อนล้าเหนื่อยใจในทุกยาม
ยังคงความห่วงใยไม่ทิ้งกัน
ฟ้าสีเทาคละเคล้าโศกโลกหมองหม่น
ผู้สับสนในชีวิตจิตพลิกผัน
พลันเปลี่ยนไปในนิยามความสัมพันธ์
1708
12
0
หน้าส่วนตัว
