โคลอน
เธอกับฉันนานวันยิ่งสนิท
เกินกว่าสิทธิ์ของคนควรรู้จัก
แต่เก็บเงียบมิเอ่ยคำว่า"รัก"
เพียงผ่อนพักรู้สึกนึกผ่อนคลาย
ฉันกับเธอพบเจอกันเมื่อไหร่
คำว่า"ใคร"ค่อยค่อยลบเลือนหาย
เปลี่ยนเป็นความคุ้นเคยแสนสบาย
มิรู้กลายเมื่อไหร่ความสัมพันธ์
เธอกับฉันหมดสิ้นข้อสงสัย
กับหัวใจที่เคยนึกหวาดหวั่น
ความห่วงใยมิตรภาพสิ่งเหล่านั้น
เรารู้กันคือความรู้สึกดี
แม้วันหนึ่งอาจจำต้องไกลห่าง
ยิ้มบางบางส่งมา ณ ที่นี่
ไม่ต้องพึ่งแสตมป์ไปรษณีย์
ณ ดินแดนแห่งนี้มีแค่เรา
ไม่ต้องจ่าหน้าซองกันให้วุ่น
ไม่ต้องหมุนโทรศัพท์เวลาเหงา
ไม่ต้องส่งข้อความตามเป็นเงา
แค่เธอเอาหัวใจมาเยี่ยมเยือน
ฉันและเธอ