โอเลี้ยง
มองทะเลมืดคล้ำดูล้ำลึก
ลึกล้ำเกินบันทึกถึงหวั่นไหว
ไหวหวั่นนักยามนึกถึงคนไกล
ไกลคนฝันที่ใจคิดจะคอย
คอยจะสร้างความฝันท่วมเต็มฟ้า
ฟ้าเต็มดาวอยากคว้าจนเพ้อบ่อย
บ่อยเพ้อถึงคนไกลจนใจลอย
ลอยใจปรอยละห้อยอยากเจอเธอ
เธอเจอใครบ้างไหมในลานฝัน
ฝันลานนั้นสว่างหรือหม่นเหม่อ
เหม่อหม่นหมองหรือเปล่ายามร่ำเพ้อ
เพ้อร่ำครวญเสมอยากปลดวาง
วางปลดปล่อยหัวใจที่เจ็บร้าว
ร้าวเจ็บช้ำแนวยาวไร้ทางขวาง
ขวางทางร้าวของใจจนวุ่นคว้าง
คว้างวุ่นวายมิสร่างเพราะขาดใคร
ใครขาดเรามีไหมจะช้ำโศก
โศกช้ำชอกโยกโย้ยากหยุดไหว
หยุดไหวหวั่นได้ไหมอย่าพรั่นใจ
ใจพรั่นพลางยังใคร่อยากคะนึง...
1457
1
0
หน้าส่วนตัว
