ร้อยฝัน
ริมถนน บนทางเท้า ที่ก้าวผ่าน
คนเรียกย่าน คนจน บนเมืองใหญ่
ถูกหยามเหยียด กดซ้ำ อยู่ร่ำไป
หาน้ำใจ ยากเย็น ไม่เห็นมี
ต่างดิ้นรน ขวนขวาย ให้อยู่รอด
เด็กถูกทอด ทิ้งไว้ ใช่หลีกหนี
เพราะจำเป็น หากิน เลี้ยงชีวี
จะชั่วดี อย่างไร ไม่มาดู
เพียงวันนี้ มีข้าว มีน้ำพอ
พรุ่งนี้ขอ คิดใหม่ พอได้อยู่
ไม่ไปเรียน ไม่มีใคร ไม่มีครู
พอเช้าตรู่ ออกมา หาเลี้ยงตน
ลูกไปคุ้ย เก็บขยะ เอามาล้าง
พ่อรับจ้าง แบบหาม ยามต้องขน
แม่มัดเหล็ก หน้าดำ จำต้องทน
เกิดมาจน ไร้ทาง อย่างคนรวย
จะร้องขอ อะไร กับใครได้
หากล้มไป มีไหม ใครจะช่วย
ลุกไม่ข
หน้าส่วนตัว
2199
2
0
